Sommige dingen lopen zo synchroon met elkaar dat het wel iets te betekenen moet hebben. Zo begon het mij met een berichtje wat ik voorbij zag komen. Een Amerikaanse artiest met een visie waar ik nog nooit eerder over had nagedacht sterker nog ik heb het nooit eerder gehoord. We zien dagelijks tientallen quotes voorbij komen, sommige zijn wel leuk maar heel soms blijft er één ‘plakken’. Dit was er zo 1. Zijn visie bleef zich herhalen in mijn hoofd en ik bedacht me iedere keer: ‘Wat vind ik er nu van?” Ik begrijp namelijk helemaal wat hij zegt, maar ik heb (mezelf) eigenlijk iets anders (aan)geleerd. Laten we zeggen dat hij wel een zaadje heeft geplant.
Het begon mij de laatste maanden op te vallen dat veel klanten dezelfde soort tarotkaarten eruit pikten. Veel gemeenschappelijke onderwerpen en ook bepaalde hardnekkige repeterende patronen komen aan de oppervlakte drijven (vastzitten, teveel op de schouders, niet gelukkig zijn, teleurgesteld voelen in persoonlijke groei en/of relatie). Wat zij ook gemeenschappelijk hebben is dat zij dit alles in stilte dragen. Misschien is het wel een frequency illusion maar als ik dan ook voor mijn opleiding onderzoek moet doen (inzicht moet krijgen) naar bepaalde gedragingen van mensen in dan is de cirkel wel rond wat mij betreft. Als ik dan toch een onderwerp mag kiezen dan is het snel gekozen:
Loyaliteit vs Liefde
We worden opgevoed met de stelling dat liefde ALLES is. Dat je niets meer nodig hebt dan liefde, dat liefde uiteindelijk altijd alles overwint en dat liefde een warm en geborgen gevoel geeft. Heel veel films, boeken en muziek hebben als onderwerp liefde. Het is meer dan logisch dat wij dan ook allemaal de ultieme liefde na willen streven. Als je na je 30e nog geen vaste relatie hebt gehad dan zijn er altijd mensen in je omgeving die denken dat je iets mankeert. Het klinkt natuurlijk allemaal heel idillisch maar ik heb me toch te vaak afgevraagd waarom ik zoveel gesprekken heb met mensen die struggelen met liefde? Waarom lijkt het in de praktijk vaak niet op het plaatje wat er in ons hoofd geprent zit? Waarom heeft liefde bij zo ontzettend veel mensen voor trauma’s gezorgd? Hoe vaak ik mezelf niet heb afgevraagd: “Waarom doe je dit mij aan als je zegt dat je van mij houdt?” Waarom stelt het idee wat liefde zou moeten zijn teleur?
Omdat iedereen een andere definitie heeft op liefde (en loyaliteit) is het misschien handig om te beginnen met de betekenis van het woorden. Als je op Google zoekt komt op onderstaande eruit:
Liefde: is een warme genegenheid, een gevoel van toewijding voor iemand anders, mens of dier. Wat liefde is en hoe het zich uit kan per cultuur verschillen.
Loyaliteit: de mate waarin men trouw is aan aangegane verplichtingen. Wanneer men zich echt houdt aan de afspraak is er sprake van loyaal zijn. Eerlijk en oprecht en liefde valt onder loyaliteit.
Om te beginnen wil ik het verschil, in grove lijnen, tussen loyaliteit en liefde benoemen (ik koppel hier de vorm ouder-kind-liefde even los en hier kom ik later kort op terug)
- Liefde is een gevoel, welke bij iedereen anders is en Loyaliteit een actie, een bewuste keuze. Hoe je van iemand houdt, wat je doet en zegt is bij iedereen anders en al dan niet cultuurgebonden.
- Je kunt van iemand houden en diegene toch verschrikkelijk pijn doen terwijl wanneer je loyaal bent je er alles aan zal doen om iemand juist niet te kwetsen.
- In de liefde doe je wat goed voor ‘ons’ is, of je doet het maar omdat je van me houdt. Wanneer je loyaal naar iemand bent is dus iemand niet bewust pijn doen en de ander respecteren. Je doet voor de ander wat goed is voor de ander.
- Liefde overkomt je terwijl loyaliteit een bewuste keuze is.
- Zoals hier boven staat is Liefde een gevoel en een gevoel is een emotie (of een reactie). Zo zijn boosheid, woede, blijdschap en plezier ook emoties. Emoties veranderen. Je bent nooit altijd verdrietig of nooit altijd blij.
- Liefde gaat niet altijd gepaard met loyaliteit. Loyaliteit gaat altijd gepaard met een vorm van liefde.
- Mensen die loyaliteit waarderen zijn doorgaans gelukkiger en tevredener met hun leven.
- Loyaliteit vertaald in geluk voor de eeuwigheid terwijl liefde je geluk geeft voor korte tijd.
- Loyaliteit is consistent, betrouwbaar terwijl liefde kort en gelimiteerd is.
Ik had gezegd dat ik ouder kind liefde even zou loskoppelen, maar hieronder zal ik het onderwerp kort aanstippen/integreren, omdat een gebrek aan liefde én loyaliteit een leven lang meegaat en hierdoor worden mensen hoe dan ook beïnvloedt.
Alle kinderen worden hoogstwaarschijnlijk ooit iemands partner/ouder en alle ouders/partners zijn ooit iemands kind geweest.
We hebben het vaak over onvoorwaardelijke liefde. Voor veel mensen misschien wel het hoogsthaalbare in het leven. We streven iets na wat eigenlijk onzettend zeldzaam is. Onvoorwaardelijk betekent namelijk zonder voorwaarden. Er zijn maar weinig liefdesrelaties die helemaal geen voorwaarden kent. Je hebt eigenlijk altijd wel een bepaalde verwachting van je partner, ook al ben je ruimdenkend. Zelfs in een ouder-kind relatie is liefde niet altijd onvoorwaardelijk. Het komt nog steeds voor dat ouders het contact verbreken wanneer een kind niet aan bepaalde voorwaarden voldoet, wat die voorwaarden zijn is voor iedereen verschillend.
Dus wat is onvoorwaardelijke liefde eigenlijk en in hoeverre is liefde echt onvoorwaardelijk? Ik heb eerder geschreven dat liefde een gevoel is. Je houdt natuurlijk van je kind maar wat houdt dat precies in? Kun je dat omschrijven? Is dat voor iedereen hetzelfde? Hoe vertaal jij jouw liefde voor je kinderen? Is houden van enkel zorgen voor eten, drinken en cadeau’s? Weet je eigenlijk ook wat je kind nog meer nodig heeft? En is jouw liefde wel de liefde wat je kind nodig heeft? Uit onderzoek is gebleken dat steeds meer ouders te weinig grenzen stellen en hebben zij steeds minder oog voor wat het kind allemaal echt bezighoudt. Zij verliezen het contact met het kind. Dit wordt ook wel pedagogische verwaarlozing genoemd. (NB: Of dit daadwerkelijk steeds vaker gebeurd of het gewoon steeds meer gezien wordt door instanties is voor mij de vraag). Toch zeggen zij van hun kind te houden.
Van emotionele verwaarlozing is sprake wanneer ouders langdurig tekort schieten in responsiviteit
en het geven van positieve aandacht en tijd aan het kind (deze positieve aandacht moet overigens oprecht zijn). Er is dan ook onvoldoende structuur en ouderlijk gezag tijdens de opvoeding en dit heeft alle gevolgen van dien. Verwaarlozing, in welke vorm ook, laten diepe sporen achter. Zo hebben slachtoffers van emotionele verwaarlozing en mishandeling meer moeite om veilige, gezonde en liefhebbende relaties met anderen aan te gaan en kampen zij vaak met een negatiever zelfbeeld. Ook op latere leeftijd heeft dit invloed. Zij zijn goed in staat om kortdurende en “nietszeggende” contacten te onderhouden maar vinden het lastig om onbezorgd een langdurige relatie te onderhouden; zij zijn terughoudender bij het aangaan van bepaalde contacten; vaak hebben zij angst om een ander te vertrouwen én om verlaten te worden. Posttraumatische stresssymptomen kunnen ook voorkomen (slecht slapen, hechtingsstoornis, grotere kans op internaliserende problemen zoals angst en depressie en een slechtere emotieregulatie (bv middelenmisbruik, angst, depressie en gevoelens van vijandigheid)
Bijna iedere ouder heeft de intentie om het pasgeboren kindje liefdevol te omarmen: Met de liefde die aan hem/haar zijn meegegeven. Jouw visie over hoe liefde zou moeten voelen wordt dus in stand gehouden, zonder na te denken wat dit eigenlijk is. Wat als je dus geen onvoorwaardelijke liefde hebt gevoeld? Dan geef je iets door waarvan jij denkt dat het onvoorwaardelijke liefde is. Het doorbreken van cirkels is ontzettend moeilijk en kan alleen wanneer je iets in ziet.
Hier komt loyaliteit om de hoek kijken. Wanneer we tijdens de opvoeding van onze kinderen meer loyaliteit zouden toevoegen dan zouden oude schadelijke patronen doorbroken worden. We accepteren het kind zoals hij/zij is en niet wat we graag zouden willen zien. We zouden het kind altijd de tijd en aandacht geven die het nodig heeft in plaats van de tijd wat er na ons drukke leven overblijft en we gaan altijd weer op zoek gaan naar de juiste oplossingen. Als we meer loyaliteit zouden toevoegen dan blijven kinderen vrij van angsten en hebben geen negatief zelfbeeld omdat zij hebben geleerd dat zij goed zijn zoals ze zijn. Zij verspillen geen kostbare tijd met het pleasen van anderen en blijven hierdoor in contact met zichzelf. Deze kinderen kunnen relaties aangaan en onderhouden en hebben zij geen angst om verlaten te worden.
Loyaliteit gaat echt een leven lang mee.
Het filmpje waar ik in begin over vertel kun je hier terugzien.
Mijn zoektocht is nog maar net begonnen er valt nog heel veel te herontdekken over dit onderwerp. Ik ben ontzettend benieuwd naar je mening.
Warme groeten
BryOnly